غلامرضا جعفری در سال 1363 از پدر و مادری افغانستانی در ولایت «اراک» ایران متولد شد. در سال های 1382 و 1383 در تهران کلاس های آزاد فلم نامه نویسی را شرکت کرد و توانست به انجمن سینمای جوان ایران راه یابد.
وی تا کنون چهار فلم کوتاه، یک فلم مستند بلند و نیز 2 تیاتر را کارگردانی کرده است. چهار فلم کوتاه جعفری تا کنون بالغ بر 100 جشنواره جهانی را تجربه کرده و در جشنواره هایی از کشورهای اسپانیا، ترکیه، ایران و افغانستان جوایزی را کسب کرده است.
فلم کوتاه «سفید کم رنگ» به نویسنده گی «غلامرضا جعفری» در جشنواره کودکان سئول که از تاریخ ۷ تا ۱۷ ماه می (۱۷ تا ۲۷ اردیبهشت/ثور) در کوریای جنوبی برگزار می شود، به نمایش گذاشته خواهد شد.
خبرنگار آی فیلم2 به همین بهانه با «غلامرضا جعفری» کارگردان جوان افغانستانی به گفت و گو نشسته که در ادامه می خوانیم:
آی فیلم2: مهمترین دغدغه شما به عنوان یک فلمساز چیست؟
جعفری:
دغدغه های زیادی دارم؛ شناساندن افغانستان و مردمش به دنیا از طریق سینما و اینکه بتوانم کاری کنم تا سینمای خودمان را پیدا کنیم سینمایی که متعلق به خود افغانستان باشد.
آی فیلم2: «غلامرضا جعفری» قرار است چه نوع فلمسازی شود؟ اجتماعی یا سیاسی؟
جعفری:
نمی توانم به طور مطلق جواب بدهم؛ بیشتر دنبال دغدغه های خودم بودم این دغدغه ها می تواند اجتماعی باشد و یا سیاسی .کما اینکه وضعیت کنونی افغانستان مردم را کلا سیاسی بار آورده است.
آی فیلم2: بریم سراغ فلم «سفید کمرنگ»، کمی به بیننده گان ما درخصوص داستان و طرح اولیه این فلم بگویید؟ و اینکه این فلم را به چه هدفی ساختید؟ تاکنون چه جوایزی به دست آورده است؟
جعفری:
وجه مشترکی که تمام فلم های من دارد، پرداختن به موضوع تبعیض است، تبعیض نژادی یا جنسیتی؛ سفید کم رنگ فلمی در ژانر کودک هست و در مورد برادر و خواهری پشتون هست که در شرایط مالی خوبی نیستند و دلشان می خواهد مثل دیگر بچه ها گودی پران داشته باشند.
خواهر برای درست کردن گودی پران تلاش زیادی می کند ولی در نهایت این پسر هست که به تنهایی به بام می رود و دختر را همراه خود نمی برد.
ایده اولیه فلم را یکی از دوستان من به نام «محمد باقر حسینی» ارائه کرد و احساس کردم علی رغم نگاه تلخ ولی توام با امید فلم، قصه زیبایی دارد.
در مورد جوایز هم ما تازه نشر جهانی آن را آغاز کردیم و در همین مدت کوتاه در 12 فستیوال جهانی به نماینده گی از افغانستان اشتراک کرده و 2 بار هم جزء نامزدهای بهترین فلم بوده است و تا پایان سال 2018 در جشنواره های زیادی را اشتراک خواهیم کرد.
آی فیلم2: ایران و افغانستان دارای تاریخ، فرهنگ و تمدن مشترک هستند، به نظرغلامرضا جعفری برای تقویت روابط فرهنگی 2 کشور چه پلان های عملی و جدی می توان طراحی کرد؟
جعفری:
نسبت به رویکرد فعلی سینمای ایران انتقاد دارم اما معتقد هستم حضور بیش از 2 ملیون مهاجر افغانستانی در ایران و نیز داشتن زبان و اشتراکات فروان تاریخی فرصت خوبی است تا روی مشترکات کار کنیم.
آی فیلم2: آقای جعفری بدون شک شما به عنوان یک کارگردان افغانستانی مقیم ایران سینما و تلویزیون ایران را دنبال می کنید، چه آثاری از سینمای ایران در ذهن شما ماندگار شده و با کدام فلم یا سریال خاطره دارید؟
جعفری:
بخش زیادی از خاطرات من را فلم ها و سریال های قدیمی ایران تشکیل می دهد؛ من از سریال های «روزی روزگاری» و «پدرسالار»و فلم های سینمایی «هامون»، «نفس عمیق»، « سوته دلان»، « گوزن ها»، «ناصرالدین شاه»، « درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» خاطره دارم.
آی فیلم2: چه توصیه‌ای برای جوانان علاقمند به هنر سینما و فلم سازی دارید؟
جعفری:
اگه می خواهند فلمساز بشوند بروند فلم بسازند حتی با گوشی تلفن همراهشان و زیاد دنبال این نباشند که حتما تهیه کننده پیدا کنند؛ سینمای روز دنیا را دنبال کنند، فلم زیاد ببینند و مطالعاتشان را بالا ببرند .زبان مشترک با ایران این امکان را به ما می دهد که کتاب هایی که در حوزه سینما در ایران چاپ شده را به راحتی پیدا کرده و مطالعه کنیم.
آی فیلم2: و در آخر غلامرضا جعفری این روزها مصروف چه کاری است؟
اکنون به شکل همزمان روی سه پروژه کار می کنم؛ نوشتن یک فلمنامه بلند برای یک کارگردان ایرانی، انتخاب بازیگر برای یک تیاتر کمیدی که تصمیم دارم در 6 ماه دوم سال 98 ان شاالله به روی صحنه ببرم و کار روی فلم مستند بلندم که بعدها در موردش خواهید شنید.
ن ذ
